Προκατάληψη;;;;;

O άνθρωπος είναι συνηθισμένος να συγκρίνει είτε άλλους ανθρώπους, είτε καταστάσεις. Για παράδειγμα έχω ένα φωτιστικό γραφείου από ΙΚΕΑ και η λάμπα του ήταν από εκεί επίσης. Κάηκε όμως και αναγκάστηκα να πάω στο super market για να την αντικαταστήσω Οταν έβαλα την καινούρια λάμπα αναρωτιόμουν πώς μπορούσα να και διάβαζα με την παλιά. Τέτοιου είδους συγκρίσεις κάνουμε και με τους γύρω μας. Πόσες φορές αναρωτηθήκαμε : "μα πώς γίνεται αυτός να ήταν φίλος μου;" αφού είναι κουτσομπόλης, νάρκισσος, ανασφαλής, διπρόσωπος, μου έφαγε την γκόμενα κλπ. Ενα σωρό ελαττώματα που μπορούν να αποβούν μοιραία για τα θεμέλια μιας φιλίας. Ολοι έχουν ελαττώματα και οι φιλίες ίσως να χτίζονται στο γεγονός ότι οι τα συγκεκριμένα ελαττώματα δεν είναι σε τόσο ενοχλητικά ώστε να εμποδίζουν μια φιλία ή μια σχέση, σταθερή ή όχι. Αυτό θα το δείξει ο χρόνος.
Το κακό είναι ότι όσο απογοητεύομαι όλο,αρχίζω να πιστεύω όλο και πιο πολύ ότι όσα λιγότερα πράγματα γνωρίζω για τους γύρω μου τόσο περισσότερο τους συμπαθώ. Δεν πιστεύω ότι αποτελεί υπόλειμμα πικρίας. Ισως να είναι μια προκατάληψη που με αφήνει να πέσω στα μαλακά και να σηκωθώ αμέσως, χωρίς δυσκολία.