Choices are what we are made of

Επιλογές παντού... Επιλέγουμε την προσωπικότητα που θέλουμε να ακολουθήσουμε ή έστω την προσωπικότητα που θέλουμε να προωθήσουμε στους γύρω μας, επιλέγουμε τί θα κάνουμε στη ζωή μας, επιλέγουμε τους φίλους μας, την σχέση μας, τί θα αγοράσουμε απο το σούπερ μάρκετ... Γενικά παντού επιλογές. Βέβαια κάποιες φορές λόγω των δεδομένων συνθήκων δεν έχουμε την πολυτέλεια για επιλογές... Αλλα δεν είναι η έλλειψη πολυτέλειας επιλογών αυτή που με εκνευρίζει, αλλά ότι θα πρέπει ,όπως και κάθε φυσιολογικός άνθρωπος, να επιλέγω ποιό είναι το πρέπον σύμφωνα με μένα. Για να υποτιθέμενο καλύτερο μέλλον, για να μην φάω τα μούτρα μου και σακατευτώ... Και όλα αυτα για να είμαι "ασφαλής", να μην φάω τα χαστούκια της ζωής. Να μην λέω ακριβώς αυτά που σκέφτομαι γιατί μπορεί να φανώ παράλογη και να μην μου μιλάει κανείς.Το να μην ζω όμως όπως θέλω, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσω όλη αυτην "ασφάλεια" μου φαίνεται τελείως ανιαρό και χωρίς κανένα νόημα. Το θέμα είναι να ζήσω όπως θέλω και αν αποτύχω τουλάχιστον θα ξέρω ότι προσπάθησα. Ισως και να μην θέλω να ξέρω τι ξημερώνει αύριο, αλλά τελικά ίσως και να μην με νοιάζει. Ελπίζω με το πέρασμα των χρόνων να μην αλλάξω μυαλά και "βολευτώ". Γιατί πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου θα ξέρω ότι απέτυχα σαν προσωπικότητα.

Everything Zen

Καλημέρα! Είναι κανα μισάωρο που άνοιξα το μάτι αλλά ακόμα νιώθω λίγο περίεργα.. Βασικά τί καλημέρα; Μεσημέριασε, καλημέρα λένε τέτοια ώρα στην Αμερική! Δεν χαλιέμαι όμως, την καλημέρα μου! Προβλήματα της εξεταστικής "παύσατε πυρ!" διότι υπάρχει και ο Σεπτέμβρης (για ό,τι περίσσεψε :P).Μέχρι τότε Διακοπές κ ο καθένας τις περνά όπως θέλει.

Αυτή η σαιζόν ήταν από τις καλύτερες. Νιώθω πολύ τυχερή για την ενδυνάμωση κάποιων φιλιών μου, για την απόκτηση άλλων καινούριων, ακόμα και για απλές γνωριμίες ή και πιο σύνθετες. Ευχαριστώ επίσης κάποιες ασήμαντες φαινομενικά συγκυρίες που προξένησαν την κάθοδο ενός ζεύγους δακρύων, όχι από λύπη αλλά από συγκίνηση. Για να μου υπενθυμίζουν ό,τι είμαι και εγώ άνθρωπος τελικά, σαν όλους τους άλλους...

Δεν είναι καθόλου άσχημο να κλαις από χαρά. Εξάλλου η ευτυχία είναι στιγμές. Είσαι ευτυχισμένος γι αυτά που έζησες και γι αυτά που ένιωσες. Ακόμα και αν αλλάξουν οι καταστάσεις πάντα θα χαίρεσαι γι αυτά τα δυο. Πολλοί σκέφτονται όλο αυτό το λίγο των στιγμών και λυπούνται γιατί δεν κρατάει περισσότερο με αποτέλεσμα να φορτίζονται αρνητικά και να μην μπορούν να το απολαύσουν, να χάνουν όλη την ουσία του πράγματος. Κ όμως σε αυτήν την περίπτωση όλο αυτό εξαρτάται από τον ίδιο τον άνθρωπο Θέτοντας πραγματικούς στόχους και νιώθοντας απόλυτα σίγουρος γι αυτούς,τους έλκει και τα καταφέρνει στην τελική. Σίγουρα υπάρχουν αναποδιές και ατυχίες αλλά δεν έχεις να χάσεις τίποτα προσπαθώντας! Everething Zen όπως είπαν και οι Bush! ;)

Definitions of YESH

Που και που πρέπει να γράφω και τίποτα εδώ για να δικαιολογώ λίγο το κάψιμο μου. Οποτε καίω λίγο κάρβουνο ακόμα μπας και βγάλω κάποιο συμπέρασμα για τη ζωή. Σκέφτομαι.. σκέφτομαι ... σκέφτομαι......Δυσκολεύομαι να κατανοήσω αν βρίσκομαι στη φάση του ΝΑΙ ή στου ΟΧΙ. Είναι περίπλοκο. Γιατί αν θες να σαι στη φάση του ΝΑΙ πρέπει να πεις και κάποια όχι και το αντίστροφο. Υποθέτω ότι είμαι στη φάση του ΝΑΙ.. Το νιώθω.. Μάλλον γιατί κάποια ναι είναι πιο ισχυρά από κάποια όχι ή γιατί υπάρχουν θετικά και αρνητικά ναι και επιλέγω τα θετικά. Μπέρδεμα; θα δώσω παράδειγμα: ένας αλκοολικός λέει ναι στην απεξάρτηση τότε αυτόματα λέει όχι στο ποτό. Αν πει ναι στο coctail (αρνητικό ναι) πάει στράφι η απεξάρτηση. Οπότε; Όταν έλεγε ο Αριστοτέλης (τι τον μπλέκω τώρα θα βγει το φάντασμα του να με κυνηγήσει) να ενδίδουμε στις ηδονές με μέτρο, θεωρώ ότι πίσω από τη λέξη ΜΕΤΡΟ έκρυβε το μεγάλο ΝΑΙ, το απόλυτο ΝΑΙ, το ΝΑΙ plus με λίγα λόγια ή μάλλον θα έλεγα οτι τελικα το τέλος-σκοπός ειναι αυτο το ΝΑΙ ακριβώς που το έχω βαφτίσει με χίλια ονόματα και αμφιβάλλω αν θα βγάλετε άκρη ή αν θα βγάλω και εγώ τελικά. Το ΝΑΙ + (μάλλον αυτό θα κρατήσω σαν όνομα αναφοράς) είναι οι στόχοι ζωής του καθενός, και ο καθένας το προσαρμόζει σύμφωνα με τα ναι και τα όχι του. Όσο το έχεις στο νου σου και το πιστεύεις, τότε τόσο καλύτερο για σένα Αν το ξεχνάς θα το μετατρέψεις σε ΟΧΙ και μετά χάνεις τη μπάλα, μετά σκαμπανεβάσματα και άντε πάλι φτου και από την αρχή. Τώρα εγώ τα ξεμπέρδεψα στο μυαλό μου; ή τα έμπλεξα περισσότερο; κατέληξα κάπου? Ξέρω γω; What the hell? Είναι φαύλος κύκλος τέλος πάντων! και αφού είναι και κύκλος είναι και κάτι ολόκληρο δεν Βγάζω νόημα με αυτά που λέω... Μπορεί να φταίει και η ώρα! Να με συμπαθάτε! :p

Vincit qui se vincit

Περίπου για 2-3 εβδομάδες είχα γαμημένη ψυχολογία. Δεν υπήρχε ιδιαίτερος λόγος, απλά έδωσα σημασία στα προβλήματα των άλλων δημιουργώντας έτσι προβλήματα στον εαυτό μου. Υπαρξιακού τύπου προβλήματα Άρχιζα να αναρωτιέμαι: "τι είμαι;/ τι κάνω;/ τι θα γίνει;/ μα γιατί να μην γίνεται το δικό μου" και άλλα τέτοια βλακώδη. Όχι δεν ήταν αφύπνιση συνείδησης.. Γιατί στην ουσία μια χαρά είμαι και ακόμα μια χαρά περνάω. και όχι δεν κοροϊδεύω τον εαυτό μου... τον κορόιδευα όλο αυτόν τον καιρό με αυτά τα ηλίθια υπαρξιακά μου που στην ουσία είναι κατά φαντασία προβλήματα! Δεν μπορώ πω με ακρίβεια για το πότε ξύπνησα από την μαλάκυνση που με έδερνε απλά τώρα νιώθω ακόμα περισσότερο ΖΩΝΤΑΝΗ και αν κάποτε όντως πάρω την κάτω βόλτα τότε είναι που θα ξαναναρωτηθώ για όλα αυτά τα υπαρξιακά. Για την ώρα είμαι πραγματικά ευγνώμων για όλα αυτά που έχω γύρω μου. Γιατί δεν πιστεύω ότι σε γενικές γραμμές ότι η ζωή είναι τόσο άδικη. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο παίρνεις αυτό που θέλεις αρκεί να το τολμήσεις. Και αν παρόλα αυτά τολμήσεις και δεν κερδίσεις δεν χάλασε και ο κόσμος. Θα το κερδίσεις από κάπου αλλού και ίσως το κέρδος αυτό να ναι πολύ καλύτερο από ότι το είχες φανταστεί. Θα κλείσω με ένα λατινικό ρητό: "κυριαρχεί όποιος κυριαρχεί τον εαυτό του".
Γιατί στην τελική όλα ξεκινάνε από τον εαυτό μας και εξελίσσονται σύμφωνα με τις δυνατότητες του. Οπότε ξεκάθαρα, τα πάντα εξαρτώνται από εμάς! ;)

Movie Scenes

People can't live like they are on movie scenes
They put themselves as if they were actors
An they memorize the words.
Even if they are too common and simple
Scenes of " this is it!"
Scenes full of "bang! bang!"
Scenes like "I won!"
Scenes most of "this is how I am"
Scenes pleanty of "I love you"
Scenes of " Why is it allways this way?"

Well I prefer to memorize the "What took you so long?" part.

Where did the Bang go...?

Στην αρχαιότητα ύστερα από μια υπερβολική σιγή ακολουθούσε ένα μεγάλο γεγονός, ένας πόλεμος, ένας καταστροφικός σεισμός κτλ. Έτσι κάθε φορά μετά από αυτήν την εκνευριστική ησυχία έρχεται το μεγάλο ΒΑΜ. Ήρθε όμως; Είμαστε καταλλήλως προετοιμασμένοι; Προφανώς! Αφού τόσο καιρό αυτό δεν είναι που περιμένουμε; ΟΚ αυτή τη φορά είμαστε προετοιμασμένοι και φωνάζουμε τόσο δυνατά το ΝΑΙΙΙΙΙ που η φωνή κάνει τον γύρο του κόσμου και ξαναγυρνά πίσω μας χωρίς να χαθεί ούτε ένα ντεσιμπέλ. Εκεί όμως που είμαστε full εξοπλισμένοι, το ΒΑΜ δεν μας κάνει τη χάρη και λέει να χτυπήσει αργότερα! Δεν είναι σίγουρο λέει... Χμ... Τώρα τι θα παιχτεί εδώ; Μήπως πρέπει να πάρουμε το ρίσκο και να το προκαλέσουμε μόνοι μας; Αλλά αφού δεν είναι σίγουρο αυτό είμαστε τουλάχιστον εμείς σίγουροι; Να το προκαλέσουμε και να ευχηθούμε για θετικά αποτελέσματα; Και αν δεν είναι; Όταν κάτι το θες πολύ σε πιάνει η δειλία και φοβάσαι, το κάνεις πιο δύσκολο, ενώ αν το θες λίγο και ξέρεις ότι είναι και εύκολο δεν διστάζεις, δεν σε νοιάζει. Η προσπάθεια λένε μετράει αλλά μετά αν με καταπιεί η γη; Μάλλον το Μεγάλο ΒΑΜ έσκασε στο κεφάλι μου, το θέμα είναι να το προωθήσω όλο αυτό; Love Spreads λένε οι Stone Roses και Spread your Love (Like A Fever) λένε και οι B.R.M.C... ντάξει δεν φτάσαμε ακόμα και στο σημείο του έρωτα [ούτε κόβω και φλέβα] αλλά δόση υπερβολής ποτέ δεν έβλαψε κανέναν! :p Υπομονή δεν διαθέτω για κανένα λόγο! Νο! Νο! Μπορεί και όλο αυτό το ΒΑΜ να μην έχει αντίκρυσμα και όλα αυτά να τα σκέφτομαι άδικα αλλά δεν βαριέσαι; Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία θα είναι. Τέλος πάντων αν ο Μεγάλος από πάνω ή Μοίρα ή δεν ξέρω και εγώ ποιός άλλος σκοπεύει να μου κάνει τη χάρη και να να ενεργοποιήσει αυτό το ΒΑΜ κάποτε,ας μου το βγάλει από το κεφάλι προσωρινά ή να το θέσει σε λανθάνουσα κατάσταση. Γιατί είναι Full η μνήμη και ο επεξεργαστής δεν δουλεύει όπως θα έπρεπε! Ευχαριστώ!

Μεγάλες Στιγμές In Progress......

Εκατοντάδες πράγματα και καταστάσεις, είτε σημαντικές είτε ασήμαντες, είτε σε σχέση με μας είτε σε σχέση με άλλους, μπορούν να καταφέρουν να μας ρίξουν κάθε φορά ψυχολογικά είτε να ανεβάσουν πανύψηλα τον δείκτη του εκνευρισμού μας. Και; Κερδίζουμε κάτι από όλο αυτό; Φυσικά, το χάσιμο του χρόνου μας. και αυτό τώρα ονομάζεται κέρδος; Δεν θα το έλεγα... Η λέξη αποτυχία ταιριάζει καλύτερα. Και αυτό συμβαίνει γιατί καταφέρνουμε να ανοίξουμε την πόρτα σε όλα αυτά τα συναισθήματα. ΟΚ καμιά φορά θέλουμε να βρεθούμε σε τέτοιες καταστάσεις αλλά δεν είμαστε και ψυχοπαθείς, ούτε παίζουμε με τα ξυραφάκια [όχι ότι δεν μας πέρασε από το μυαλό έστω για πλάκα :p ]. Θα μου πείτε σχεδόν όλος ο κόσμος παίρνει μουρλόχαπα αλλά αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πάρουμε και εμείς; Σίγουρα θα έχουμε κάποιες μέρες τι μαύρες μας.. . Ε ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ;! Κατέβηκα Αθήνα τώρα τις γιορτές, δεν κανόνισα να πάω πουθενά [αν και δεν θα με χάλαγε ] αφού ουσιαστικά διακοπές κάνω όλο το χρόνο ως φοιτήτρια, δεν έχω ανάγκες από διακοπές και παρατήρησα ότι πέρασα απίστευτα αν και δεν έκανα κάτι διαφορετικό. Απλά ήμουν κοντά με τα αγαπημένα μου πρόσωπα και ζούσα την κάθε στιγμή [όταν δεν έλιωνα στο πισί] Δέχτηκα κ άλλη δόση αγάπης και τρέλας όπως και δεν δίστασα να ανταποδώσω. Βγήκα και έσπειρα τον πανικό. Δεν το λέω από άποψη ψωνισμού, απλά έτσι ακριβώς ένιωσα και όταν θυμάμαι εκείνες τις στιγμές ακριβώς το ίδιο θα πώ. Σκέτη Αλητεία. Δεν βγήκα για να το παίξω ψαγμένη και μέσα σε όλα για να πω ότι πήγα σε εκείνο το μαγαζί και στο άλλο αλλά βγήκα, μέθυσα [όπως και συνεχίζω ακάθεκτη], χόρεψα μέχρι να μην αντέχω άλλο [και από αντοχές άλλο τίποτα η δικιά σου], αισθάνθηκα μαζί με τους φίλους μου κάτι σαν τους Θεούς του Ολύμπου [από την άποψη ότι απολαμβάναμε και το παραμικρό, το ασήμαντο], όσο αρκετοί έπιναν το ποτάκι τους και είχαν φάτσα τύπου"wow ήρθαμε στο opening του Τάδε, είμαστε και πολύ γαμάτοι[έλα να βρούμε κάνα γκoμενάκι, σίγουρα θα έχει εδώ]". Έγινα ρεζίλι κάποιες φορές αλλά πραγματικά δεν μου καίγεται καραφάκι γιατί και αυτό είναι μέρος του εαυτού μου. Και αυτό θα το χαρακτήριζα όντως ως κάτι πραγματικά γαμάτο. Σίγουρα αρκετές φορές θα τύχει με κάποιους [ ακόμα και φίλους μας] να μην εκπέμπουμε στο ίδιο μήκος κύματος και να παρεξηγηθούμε αλλά όποιοι είμαστε όντως φίλοι θα είμαστε και ανοιχτόμυαλοι και δεν θα μιλάμε απλά για να το παίξουμε δάσκαλοι. Οι Φίλοι είναι για να σου συμπαραστέκονται και για να είστε συνένοχοι σε κάθε τρέλα που δίδεται [διάθεση χρειάζεται μόνο] είναι κάτι παραπάνω από μια παρέα που απλά βγαίνεις έξω για να πεις ότι βγήκες. Γιατί ακόμα και στο παγκάκι με τον πασατέμπο το ίδιο καλά θα περάσεις. Όλο το ζήτημα στηρίζεται στο πολύ απλό : στο να καταφέρεις να το συνειδητοποιήσεις και να το πιστέψεις!

Επέστρεψα χθες Θεσσαλονίκη ξημερώματα και παρόλο που ήμουν κουρασμένη με τη Φίλη μου βγήκαμε και πάλι έγινε Πανικός. Το νιώσαμε και το πιστέψαμε! Και πλέον όσο θα είμαστε εδώ θα κάνουμε αυτό που ξέρουμε να κάνουμε καλύτερα πλέον: να απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή!

Αφιερωμένο στον Συνένοχο κύριο Sarper που κατάφερε χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια να με μεταπείσει για το πως αντιμετωπίζεται αυτό που ονομάζεται Ζωή. Τόσο μικρή και απλή λέξη αλλά με τόση απέραντη Σημασία! :D

Reds

Υπάρχουν φορές που βαριέσαι να βγεις και λες να κάτσεις μέσα... Όμως η βαρεμάρα σου είναι τόσο απελπιστική που καμία ταινία δεν είναι αρκετή, τηλεόραση δεν σκοπεύεις να ανοίξεις για κανέναν λόγο, δεν πεινάς για να απασχολήσεις λίγο τα χέρια σου και το στομάχι σου. Εύχεσαι να χες βγει τελικά αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια... Αρχίζεις να βάζεις μουσική, δεν ξέρεις για τι έχεις όρεξη να ακούσεις και βάζεις τυχαία...και μετά...πάνε όλα. Αρχίζει ο στοχασμός... είτε σε σχέση με το τραγούδι, είτε σε σχέση με σένα τον ίδιο.. που είσαι; τι κάνεις; ποιός είσαι;.. Ο χρόνος τρέχει.. Είμαστε αυτό που θέλουμε; Αν όχι, πόσο απέχουμε για να είμαστε; Είμαι υπερπροστατευτική με τον εαυτό μου... Αυτό είναι τελικά που θέλω; ή μήπως απλά προσέχω τόσο πολύ για να μην πέσω και χάνω όλο το νόημα; Λένε επιτρέπεται να πέσεις αλλά επιβάλλεται να σηκωθείς...Μερικές φορές είναι που πέφτω, αλλά δεν θέλω να το παραδεχτώ ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό. Χωρίς την αναισθησία δύσκολα επιζείς. Είμαι όμως αναίσθητη; Η υποκρίνομαι την αναίσθητη; Δεν καταλαβαίνω ή προσποιούμαι ότι δεν καταλαβαίνω...Προσπαθώ να πιέσω το νου μου να σκεφτεί κάτι για όλα αυτά. Τα ίδια ακριβώς πάλι, καμία αλλαγή στο πόρισμα. Μερικές φορές προσπαθώ να απασχολήσω το μυαλό ακόμη χωρίς λόγο και δεν βγαίνει τίποτα. Αλλά παρόλα αυτά συνεχίζω...κάπου θα με βγάλει κάποια στιγμή.

From Nightmares to Aspects Of Life.

Συνήθως οι εφιάλτες μου είναι κινηματογραφικά αριστουργήματα Υποφέρω φριχτά, κάθε φορά η φαντασία μου καλπάζει περισσότερο και από τον Ακέφαλο Καβαλάρη. Καμία φορά σηκώνομαι και το σημειώνω και σημειώνω ημερομηνία και ώρα. Δεν ξέρω γιατί απλά τα θεωρώ και αυτά ως στοιχεία.. κάτι σαν επιθεώρηση ας πούμε... Στον τελευταίο μου εφιάλτη τώρα τη Μ. Τετάρτη ξημερώματα πετάχτηκα από το κρεβάτι μου φωνάζοντας περίπου 6 φορές "ποιος είναι;" Περίμενα κ απάντηση.. Λογικό να μην πάρω...πήγα τρέχοντας στη μητέρα μου, ΝΑΙ είμαι 20 χρονών μουλάρι και άμα δω εφιάλτη θα χωθώ κάτω από τα παπλώματα της μανουλίτσας μου! Και με έδιωξε φυσικά γιατί είμαι μεγάλο παιδί ε και ντάξει μην την ξεβολέψω κιόλας... Εντω μεταξύ στον εφιάλτη είδα ότι πήγα στη μάνα μου να κοιμηθώ και μου είπε ότι είχα σημάδια πάνω μου γιατί υποτίθεται ότι πάλευα με το θάνατο! Ο Χριστός και ο Δούλος! Μετα απο 12 χρόνια κοιμήθηκα με το φωτάκι ανοιχτό και ας είχε ξημερώσει μέχρι να με ξαναπάρει ο ύπνος. Απλά είχα καταλάβει ότι ονειρευόμουν και δεν μπορούσα να ξυπνήσω! Άραγε μήπως οι τρελοί είναι κανονικοί άνθρωποι και ζουν στο όνειρο από το οποίο θέλουν να ξεφύγουν; το Όνειρο μου δεν ήταν και πολύ πρωτότυπο Ήταν τύπου Butterfly Effect. Δεν θα το αναλύσω, πολύ περιληπτικά: μια παρέα έγινε μακελειό ο αδερφός μου πέθανε και εγώ έμεινα τερατόμορφη και ανάπηρη και ανήμπορη. κάθε φορά άλλαζα την ιστορία για να σωθούν όλοι και εγώ άγνωστο για το αν θα ζήσω. Παρακαλούσα να ζήσω αλλά θα πέθαινα...Νομίζω ότι μάλλον δεν φοβάμαι το θάνατο και μάλιστα θα παρομοιάσω την ζωή με μια ανεπανάληπτη συναυλία: Θα τελειώσει και γυρίσεις σπίτι σου. Γυρνάς ευχαριστημένος, σίγουρα θα θέλεις κ άλλο αλλά δεν γίνεται,άντε να ακούσεις το πολύ 2 τραγούδια ακόμα. Το συγκρότημα πρέπει να τα μαζέψει και να συνεχίσει την τουρνέ του. Κλείνει αυτός ο κύκλος και δημιουργείται ένας άλλος, πανομοιότυπος μεν, αλλά διαφορετικός. Οπως όλα τά πράγματα εδώ, που τα πάντα είναι ρευστά.

Music Feeds My Soul

Η Μουσική είναι πάνω από ΟΛΑ.

Είναι μητέρα, αδερφή και ερωμένη μαζί...

και αυτή δεν θα σε εγκαταλείψει ποτέ. Ο Χρόνος σταματά.......

Mr. Chronos

Προσπαθώ να πείσω τους φίλους μου το κλασικό : ότι ΟΛΑ είναι θέμα ΧΡΟΝΟΥ. 'Oμως δεν με λαμβάνουν και προτιμούν να είναι ξεροκέφαλοι... να παιδεύονται, να κλαίγονται, να κόβουν τις φλέβες τους (που λέει ο λόγος)... Δεν με πειράζει, δεν έχω πρόβλημα να τους σταθώ σε οτιδήποτε περνούν και να μαλλιάζει η γλώσσα μου κάθε φορά. Ντάξει όλοι τα περνάμε αυτά.. και αναρωτιόμαστε εκλειπαρώντας από κάποια ανώτερη δύναμη (αφού δεν μπορούμε να πιστέψουμε στον εαυτό μας)να δείξει έλεος και να μας απαλλάξει από το τάδε μαρτύριο. Εκλειπαρούμε αυτό το πολυπόθητο "πότε" να μας χτυπήσει την πόρτα και να δώσει ένα ή μάλλον καλύτερα, ΤΟ τέλος. Οπότε καλύτερο θα ταν να μην χάνουμε τον χρόνο μας σε καταστάσεις κοψοφλεβιάς συγχύζοντας το μυαλό μας με αυτό το "πότε", αντίθετα να το βάλουμε στην διαδικασία DELETE. Όχι SHIFT + DELETE... γιατί όπως και να χει δεν είναι τόσο απλό. Σίγουρα θα το αναζητήσουμε, αλλά ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΑ να το βγάλουμε από τον κάδο ανακύκλωσης. Γιατί όλο αυτό μετα θα είναι δώρον άδωρον. Ας το αφήσουμε εκεί μέσα μέχρι να είμαστε έτοιμοι να αδειάσουμε τον κάδο τελικά. Εν συντομία να το απαρνηθούμε όσο είναι δυνατόν, να το θάψουμε κάπου και ο κύριος Χρόνος θα κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί. Γιατί άνθρωποι είμαστε στην τελική και όχι κομπιούτερς. Τα πράγματα είναι απλά. το Θέμα είναι να το συνειδητοποιήσουμε σχετικά νωρίς και να μην αναλωνόμαστε στο να σκεφτόμαστε τα μαρτυρία μας, να μην το επιτρέψουμε αυτό στον εαυτό μας, ώστε ο Χρόνος με τη σειρά του να αναλώσει το εκάστοτε μαρτύριο. Θα κλείσω με το επίσης κλασικό: η ζωή είναι μικρή για να την αναλώνουμε, για αυτό ας την αρπάξουμε από τα μαλλιά και να μην λέμε όχι σε οποιαδήποτε ευκαιρία! ;)

wide open

Αυτή τη στιγμή δεν είμαι και πολύ στα καλά μου. έχω πιει λιγάκι. Μέχρι όμως να γράψω αυτές τις σκέψεις ίσως να έχω συνέλθει.

Ακούω μια μπαλάντα και που μιλάει για το τέλος μιας σχέσης ή ενός έρωτα( γιατί ο έρωτας μπορεί να έρθει και χωρίς την συντροφιά της σχέσης). Οσο ακούω το τραγούδι θέλω να σκεφτώ ένα πρόσωπο που θα μου προξενήσει όλα αυτά που τα συναισθήματα που αναφέρονται σε αυτό.

Το πρόσωπο κατοχυρώθηκε..

Μου πέρασε από το μυαλό, έτσι όπως είμαι.. να στείλω μήνυμα, ναι τέτοια ώρα που είναι μαλακία και πολύ ξεφτίλα.. εγωισμός : 0. Μπα, όχι δεν θα στείλω. Αμα ήξερα ότι θα είχε ελάχιστο αντίκρισμα όλο αυτό, ίσως και να ρίσκαρα. Αλλά δεν το κόβω, δεν μου φαίνεται... Ντάξει δεν έχω γίνει ρεζίλι γενικότερα με το συγκεκριμένο πρόσωπο αλλά δεν χρείαζεται... δεν έχει νόημα. Τί θα μπορούσα να κερδίσω; Ντροπή κατά πάσα πιθανότητα. Βέβαια λένε να μην ντρέπεσαι γι αυτά που κάνεις, εκείνα γι αυτά που δεν έκανες.

Αφού λοιπόν αφού δεν πρόκειται να στείλω, ας γράψω τον συνοπτικό υποθετικό μονόλογο.

"Μερικές φορές μου περνάς από το μυαλό...Δεν ξέρω πως θα μπορούσαμε να είμαστε αν ταν τα πράγματα ήταν αλλιώς. Όλο αυτό το υποθετικό και ίσως πολλά υποσχόμενο ΑΝ (και μόνο ΑΝ) που δεν σου κρύβω ότι με ταλαιπωρεί ακόμα.. Όχι τόσο πολύ πλέον.. το ξεπερνάω, το ξεχνάω.. ίσως και να το ξέχασα ήδη και απλά να θέλω να παιδεύω το μυαλό...(πρέπει να το κοιτάξω αυτό λίγο μεταξύ μας)....Περίμενα άλλα, συνέβησαν αλλιώς,ποτέ δεν θα μάθω,ποτέ δεν θα το αισθανθώ. το πως το έβλεπες ΕΣΥ. Ήταν εκείνο που μου χες πει και λόγω ανωτέρας βίας είδες ότι υπάρχει λόγος ή απλώς δικαιολογία; [ την τελυταιά πρόταση ίσως και να μην την έγραφα]....Σε ήθελα, αλλά αυτό το ΘΕΛΩ σε συνδυασμό με το ΠΟΛΥ σε κατάντησε ΑΠΕΙΛΗ... και θέλω να προστατέψω τον εαυτό μου απ όλο αυτό. Δεν θέλω να ξέρω τη γνώμη σου,δεν περιμένω απάντηση, δεν θέλω να μου απαντήσεις. Πιθανόν αύριο να το έχω ξεχάσει και θα με φέρεις σε αμηχανία ( αν δε σε έφερα εγώ ήδη). Ισως βέβαια να και το θυμόμουν και να χτυπούσα το κεφάλι μου στον τοίχο μέχρι να το (ξανα)ανοίξω. Τέλος πάντων, γιατί καμία σημασία δεν έχει όλο αυτό, ας μείνει εκεί και ας λήξει αυτόματα. Καληνύχτα"





*PS: Η ωραιότατη συνάρτηση ΘΕΛΩ + ΠΟΛΥ= ΑΠΕΙΛΗ [που ανακαλώ τελευταία στη μνήμη μου] είναι δανεισμένη από τον Χρήστο Νικολόπουλο, η οποία αναφέρεται σε ένα από την συλλογή διηγημάτων του με τίτλο "ΠΥΡΟΒΟΛΙΣΜΟΙ".

Ασυναρτησίες...

Είναι μερικές φορές τόσο έντονη η επιθυμία σου να γράψεις αλλά κάποιες φορές δεν έχεις αυτή την πολυτέλεια. Είμαι στο τρένο προς Θεσσαλονίκη,δεν έχω χαρτί μαζί μου και γράφω πάνω σε κάτι διαφημιστικά φυλλάδια, όπου έχει κενό τέλος πάντων! Τέρμα το διάλειμμα. Ντάξει μην δραματοποιώ την κατάσταση. Πάλι θα τα ξύσω αλλά τουλάχιστον κάποιες μέρες της εβδομάδας δεν θα ευχαριστιέμαι τον ύπνο τόσο πολύ ή μάλλον καλύτερα θα είμαι άυπνη.

Φοβόμουν προκαταβολικά, μέρες πριν... μην τυχόν και μου περάσει από μυαλό αυτό το συναίσθημα , το ότι έφυγα και δεν έγινε το δικό μου. Εντάξει θα παραδεχτώ ότι είμαι πλεονέκτρα αλλά όταν δεν γίνεται το δικό μου δεν πεθαίνω κιόλας. Μπορώ να αντιμετωπίσω την ήττα μου. Τώρα φοβάμαι γιατί δεν μπορώ να αντιμετωπίσω τους δαίμονες μου. Φέρομαι τόσο χαζά και επιπόλαια, σαν να μην είμαι εγώ, σαν να θέλω να οδηγηθώ μόνη μου στην πτώση. Κάποιοι λένε ότι οι δαίμονες αποτελούν μερίδια του εαυτού μας και αν τους αρνηθούμε θα είναι σαν να αρνούμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό. Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει αυτό. Δεν το έχω σκεφτεί, δεν με αφορά, απλώς μου πέρασε από το μυαλό, το οποίο μάλλον διασκεδάζω να το προβληματίζω

Δεν ξέρω αν πρέπει να αντιμετωπίζονται οι δαίμονες. Το μόνο που ξέρω και ισχύει σε κάθε περίπτωση είναι ότι για να αντιμετωπίσεις κάτι και να το αφανίσεις θα πρέπει πρώτα να έρθεις σε επαφή μαζί του. Αρχικά το κοιτάζεις από μακριά , στη συνέχεια μετά από κοντά κ στο τέλος αν τα καταφέρεις το αγγίζεις και αν είσαι αρκετά έτοιμος και θαρραλέος το καταστρέφεις το ερώτημα είναι..: Θέλω να τους καταστρέψω; Γιατί υπάρχει πιθανότητα να τους έχω ερωτευτεί. Φοβάμαι. Γι αυτό αυτό προς το παρόν θα τους αφήσω πίσω μου (ελπίζω να με αφήσουν και αυτοί) και στην επόμενη συνάντηση μας , πράττω αναλόγως. Που ξέρετε ίσως μέχρι τότε να αποτελώ η ίδια τον δαίμονα για τους δαίμονες μου.

Δεν ξέρω αν βγάλατε κάποια άκρη... αν όχι, μη με παρεξηγείτε!

Προκατάληψη;;;;;

O άνθρωπος είναι συνηθισμένος να συγκρίνει είτε άλλους ανθρώπους, είτε καταστάσεις. Για παράδειγμα έχω ένα φωτιστικό γραφείου από ΙΚΕΑ και η λάμπα του ήταν από εκεί επίσης. Κάηκε όμως και αναγκάστηκα να πάω στο super market για να την αντικαταστήσω Οταν έβαλα την καινούρια λάμπα αναρωτιόμουν πώς μπορούσα να και διάβαζα με την παλιά. Τέτοιου είδους συγκρίσεις κάνουμε και με τους γύρω μας. Πόσες φορές αναρωτηθήκαμε : "μα πώς γίνεται αυτός να ήταν φίλος μου;" αφού είναι κουτσομπόλης, νάρκισσος, ανασφαλής, διπρόσωπος, μου έφαγε την γκόμενα κλπ. Ενα σωρό ελαττώματα που μπορούν να αποβούν μοιραία για τα θεμέλια μιας φιλίας. Ολοι έχουν ελαττώματα και οι φιλίες ίσως να χτίζονται στο γεγονός ότι οι τα συγκεκριμένα ελαττώματα δεν είναι σε τόσο ενοχλητικά ώστε να εμποδίζουν μια φιλία ή μια σχέση, σταθερή ή όχι. Αυτό θα το δείξει ο χρόνος.
Το κακό είναι ότι όσο απογοητεύομαι όλο,αρχίζω να πιστεύω όλο και πιο πολύ ότι όσα λιγότερα πράγματα γνωρίζω για τους γύρω μου τόσο περισσότερο τους συμπαθώ. Δεν πιστεύω ότι αποτελεί υπόλειμμα πικρίας. Ισως να είναι μια προκατάληψη που με αφήνει να πέσω στα μαλακά και να σηκωθώ αμέσως, χωρίς δυσκολία.

Schizo

Everything tends to improve my happiness
And I keep counting...

For an instance
I reconsider it
And I feel true happiness blowing my mind

But...

Instead of capturing that feeling
And never let it go

I collapse through the music
Where I can find you and me in every part.

VS

Πάντα το είχα απορία...

Ερώτηση:
Ποίο είναι το χειρότερο όταν λέμε οτι κάποιος τα πηγαίνει χάλια στα ερωτικά του;

Απάντηση:
A) Οταν μένει χωρίς γκόμενο για αρκετά μεγάλο διάστημα και δεν έχει ούτε Sex Buddie.
B) Οταν "παίζει" με παραπάνω από 2 πιθανούς υποψηφίους και δεν ξέρει τί του γίνεται.

Διαλέχτε μεταξύ τις απάντησης Α και Β.
Οποιαδήποτε άλλη απάντηση είναι δεκτή κατόπιν τεκμηρίωσης!

Λέξεις...

Παθιάζομαι με ορισμένες λέξεις όπως:

Διαταραχή
Παρακμή
Λήθη
Απάθεια
Πλήγμα
Υπόκοσμος
Λαγνεία
Σκοτοδίνη
Τρόμος
Μπουρδέλο


Παθιάζομαι είτε γιατί μαρέσει η σημασία τους είτε γιατί τις θεωρώ εύηχες. Το κακό είναι ότι έχοντας θεοποιήσει αυτές τις λέξεις στο μυαλό μου, προκαλώ την τύχη μου με αυτόν τον τρόπο. Κάποιες από αυτές μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να προσδιοριστεί η τωρινή μου κατάσταση. Παρόλα αυτά μαρέσει η κατάσταση μου έτσι και ας είναι Αχανής και καλά Αβάσταχτη.

Sir,will you shut your lovely mouth?

Η αλήθεια είναι ότι μισώ να προσδιορίζω τη σχέση μου με τον άλλο. Γι αυτό ακριβώς το βουλώνω ή στην τελική απαντάω με ενα "ναι" σε όλες τις παπαριές που μπορεί να μου αραδιάσει κάποιος. Μερικοί τις εννοούν, άλλοι απλώς τις λένε είτε για να θέλουν να πέσει σεξάκι είτε γιατί απλά θέλουν να βάλουν λίγο συναίσθημα στο σεξάκι τους.
Πρόσφατα κάποιος μου είπε : "Σε θέλω" και έβαλα τα γέλια. Εκείνος συνέχισε την πρόταση του: "Δεν σε θέλω γενικά,απλά σε θέλω τώρα". Μου άρεσε που ήταν ειλικρινής αν και παρόλα αυτά δεν του έκανα τη χάρη και σηκώθηκα και έφυγα.
Ακόμα πιο πρόσφατα, ήμουν έξω και είχα πιεί λιγάκι παραπάνω... Επιασα κουβέντα με έναν Νιουγιόρκερ (ούτε όνομα δεν θυμάμαι), αρκετά εμφανίσιμος θα παραδεχόμουν αλλά και αρκετά μεθυσμένος. Οταν μου είπε ¨"Θέλω να σε γαμήσω" πάλι έβαλα τα γέλια με περισσότερα ντεσιμπέλ. Του είπα ότι μου άρεσε το γεγονός ότι η διατύπωση του ήταν ειλικρινέστατη. Στην πραγματικότητα αυτή μου φάνηκε γελοία, για να μην πώ τραγική. Μου θύμισε λίγο από το "Εχω Να Γαμήσω 14 Μήνες Αγάπη Μου". Φυσικά ούτε σε αυτόν έκανα τη χάρη.
Μήπως ήθελα και εγώ να ακούσω τις παπαριές μου; Ούτε καν. Απλά σε τέτοιες καταστάσεις.όταν παραλείπονται και αυτές οι βλακώδεις "ειλικρίνειες" είναι ακόμα καλύτερα τα πράγματα.Κάτι σαν τη Stimorol: Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς. ΟΥΦ!

Φάκιν Μέμορυ

Είπα ότι με τέτοιο κρύο δεν ξανακαπνίζω στο σπίτι,
κι όμως καπνίζω με ανοιχτή την μπαλκονόπορτα και ας κρυώνω.
Είπα ότι θα σε βγάλω από το ρημάδι το κεφάλι μου,
αλλά πάλι σε ανακαλεί η μνήμη μου.

Γουστάρω που έχουμε σηκώσει και οι δυο τις μύτες μας στο Θεό
και μόνο εκείνος ξέρει ΟΤΑΝ και ΑΝ ξαναειδοθούμε,
Αν θα τα ξανακάνουμε όλα ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ.

Preferences

You prefered a bad copy of a model
I prefered your best friend

You prefered to play it rough
I prefered to play like Hank Moody

But When I'll find my Karen
I'll be more careful.

09's Inventory

-I got fat.
no matter that I cover it.
-I got a haircut.
I discover that I didn't like it much.
-I thought I fell in love about 4 times.
Not even close.
It's all about mind and how to keep it busy.
I'd rather keep my body busier than my mind.

-I made new friends.
Actual friends are even less than I thought
-Liquor is one of my new friends.
Im not proud of it.
At least Im not taking drugs.
Or at least they are not too illegal.
-I have friends who break stuff and sniff it.
I don't judge. At least they look fine.
Some friends got thin, others got pregnant.
2009's shit happening was plenty.

FUCK OFF!

I don't mind.
This Will Be My Year.
Or even better, My Decade.