Choices are what we are made of

Επιλογές παντού... Επιλέγουμε την προσωπικότητα που θέλουμε να ακολουθήσουμε ή έστω την προσωπικότητα που θέλουμε να προωθήσουμε στους γύρω μας, επιλέγουμε τί θα κάνουμε στη ζωή μας, επιλέγουμε τους φίλους μας, την σχέση μας, τί θα αγοράσουμε απο το σούπερ μάρκετ... Γενικά παντού επιλογές. Βέβαια κάποιες φορές λόγω των δεδομένων συνθήκων δεν έχουμε την πολυτέλεια για επιλογές... Αλλα δεν είναι η έλλειψη πολυτέλειας επιλογών αυτή που με εκνευρίζει, αλλά ότι θα πρέπει ,όπως και κάθε φυσιολογικός άνθρωπος, να επιλέγω ποιό είναι το πρέπον σύμφωνα με μένα. Για να υποτιθέμενο καλύτερο μέλλον, για να μην φάω τα μούτρα μου και σακατευτώ... Και όλα αυτα για να είμαι "ασφαλής", να μην φάω τα χαστούκια της ζωής. Να μην λέω ακριβώς αυτά που σκέφτομαι γιατί μπορεί να φανώ παράλογη και να μην μου μιλάει κανείς.Το να μην ζω όμως όπως θέλω, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσω όλη αυτην "ασφάλεια" μου φαίνεται τελείως ανιαρό και χωρίς κανένα νόημα. Το θέμα είναι να ζήσω όπως θέλω και αν αποτύχω τουλάχιστον θα ξέρω ότι προσπάθησα. Ισως και να μην θέλω να ξέρω τι ξημερώνει αύριο, αλλά τελικά ίσως και να μην με νοιάζει. Ελπίζω με το πέρασμα των χρόνων να μην αλλάξω μυαλά και "βολευτώ". Γιατί πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου θα ξέρω ότι απέτυχα σαν προσωπικότητα.

Everything Zen

Καλημέρα! Είναι κανα μισάωρο που άνοιξα το μάτι αλλά ακόμα νιώθω λίγο περίεργα.. Βασικά τί καλημέρα; Μεσημέριασε, καλημέρα λένε τέτοια ώρα στην Αμερική! Δεν χαλιέμαι όμως, την καλημέρα μου! Προβλήματα της εξεταστικής "παύσατε πυρ!" διότι υπάρχει και ο Σεπτέμβρης (για ό,τι περίσσεψε :P).Μέχρι τότε Διακοπές κ ο καθένας τις περνά όπως θέλει.

Αυτή η σαιζόν ήταν από τις καλύτερες. Νιώθω πολύ τυχερή για την ενδυνάμωση κάποιων φιλιών μου, για την απόκτηση άλλων καινούριων, ακόμα και για απλές γνωριμίες ή και πιο σύνθετες. Ευχαριστώ επίσης κάποιες ασήμαντες φαινομενικά συγκυρίες που προξένησαν την κάθοδο ενός ζεύγους δακρύων, όχι από λύπη αλλά από συγκίνηση. Για να μου υπενθυμίζουν ό,τι είμαι και εγώ άνθρωπος τελικά, σαν όλους τους άλλους...

Δεν είναι καθόλου άσχημο να κλαις από χαρά. Εξάλλου η ευτυχία είναι στιγμές. Είσαι ευτυχισμένος γι αυτά που έζησες και γι αυτά που ένιωσες. Ακόμα και αν αλλάξουν οι καταστάσεις πάντα θα χαίρεσαι γι αυτά τα δυο. Πολλοί σκέφτονται όλο αυτό το λίγο των στιγμών και λυπούνται γιατί δεν κρατάει περισσότερο με αποτέλεσμα να φορτίζονται αρνητικά και να μην μπορούν να το απολαύσουν, να χάνουν όλη την ουσία του πράγματος. Κ όμως σε αυτήν την περίπτωση όλο αυτό εξαρτάται από τον ίδιο τον άνθρωπο Θέτοντας πραγματικούς στόχους και νιώθοντας απόλυτα σίγουρος γι αυτούς,τους έλκει και τα καταφέρνει στην τελική. Σίγουρα υπάρχουν αναποδιές και ατυχίες αλλά δεν έχεις να χάσεις τίποτα προσπαθώντας! Everething Zen όπως είπαν και οι Bush! ;)

Definitions of YESH

Που και που πρέπει να γράφω και τίποτα εδώ για να δικαιολογώ λίγο το κάψιμο μου. Οποτε καίω λίγο κάρβουνο ακόμα μπας και βγάλω κάποιο συμπέρασμα για τη ζωή. Σκέφτομαι.. σκέφτομαι ... σκέφτομαι......Δυσκολεύομαι να κατανοήσω αν βρίσκομαι στη φάση του ΝΑΙ ή στου ΟΧΙ. Είναι περίπλοκο. Γιατί αν θες να σαι στη φάση του ΝΑΙ πρέπει να πεις και κάποια όχι και το αντίστροφο. Υποθέτω ότι είμαι στη φάση του ΝΑΙ.. Το νιώθω.. Μάλλον γιατί κάποια ναι είναι πιο ισχυρά από κάποια όχι ή γιατί υπάρχουν θετικά και αρνητικά ναι και επιλέγω τα θετικά. Μπέρδεμα; θα δώσω παράδειγμα: ένας αλκοολικός λέει ναι στην απεξάρτηση τότε αυτόματα λέει όχι στο ποτό. Αν πει ναι στο coctail (αρνητικό ναι) πάει στράφι η απεξάρτηση. Οπότε; Όταν έλεγε ο Αριστοτέλης (τι τον μπλέκω τώρα θα βγει το φάντασμα του να με κυνηγήσει) να ενδίδουμε στις ηδονές με μέτρο, θεωρώ ότι πίσω από τη λέξη ΜΕΤΡΟ έκρυβε το μεγάλο ΝΑΙ, το απόλυτο ΝΑΙ, το ΝΑΙ plus με λίγα λόγια ή μάλλον θα έλεγα οτι τελικα το τέλος-σκοπός ειναι αυτο το ΝΑΙ ακριβώς που το έχω βαφτίσει με χίλια ονόματα και αμφιβάλλω αν θα βγάλετε άκρη ή αν θα βγάλω και εγώ τελικά. Το ΝΑΙ + (μάλλον αυτό θα κρατήσω σαν όνομα αναφοράς) είναι οι στόχοι ζωής του καθενός, και ο καθένας το προσαρμόζει σύμφωνα με τα ναι και τα όχι του. Όσο το έχεις στο νου σου και το πιστεύεις, τότε τόσο καλύτερο για σένα Αν το ξεχνάς θα το μετατρέψεις σε ΟΧΙ και μετά χάνεις τη μπάλα, μετά σκαμπανεβάσματα και άντε πάλι φτου και από την αρχή. Τώρα εγώ τα ξεμπέρδεψα στο μυαλό μου; ή τα έμπλεξα περισσότερο; κατέληξα κάπου? Ξέρω γω; What the hell? Είναι φαύλος κύκλος τέλος πάντων! και αφού είναι και κύκλος είναι και κάτι ολόκληρο δεν Βγάζω νόημα με αυτά που λέω... Μπορεί να φταίει και η ώρα! Να με συμπαθάτε! :p

Vincit qui se vincit

Περίπου για 2-3 εβδομάδες είχα γαμημένη ψυχολογία. Δεν υπήρχε ιδιαίτερος λόγος, απλά έδωσα σημασία στα προβλήματα των άλλων δημιουργώντας έτσι προβλήματα στον εαυτό μου. Υπαρξιακού τύπου προβλήματα Άρχιζα να αναρωτιέμαι: "τι είμαι;/ τι κάνω;/ τι θα γίνει;/ μα γιατί να μην γίνεται το δικό μου" και άλλα τέτοια βλακώδη. Όχι δεν ήταν αφύπνιση συνείδησης.. Γιατί στην ουσία μια χαρά είμαι και ακόμα μια χαρά περνάω. και όχι δεν κοροϊδεύω τον εαυτό μου... τον κορόιδευα όλο αυτόν τον καιρό με αυτά τα ηλίθια υπαρξιακά μου που στην ουσία είναι κατά φαντασία προβλήματα! Δεν μπορώ πω με ακρίβεια για το πότε ξύπνησα από την μαλάκυνση που με έδερνε απλά τώρα νιώθω ακόμα περισσότερο ΖΩΝΤΑΝΗ και αν κάποτε όντως πάρω την κάτω βόλτα τότε είναι που θα ξαναναρωτηθώ για όλα αυτά τα υπαρξιακά. Για την ώρα είμαι πραγματικά ευγνώμων για όλα αυτά που έχω γύρω μου. Γιατί δεν πιστεύω ότι σε γενικές γραμμές ότι η ζωή είναι τόσο άδικη. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο παίρνεις αυτό που θέλεις αρκεί να το τολμήσεις. Και αν παρόλα αυτά τολμήσεις και δεν κερδίσεις δεν χάλασε και ο κόσμος. Θα το κερδίσεις από κάπου αλλού και ίσως το κέρδος αυτό να ναι πολύ καλύτερο από ότι το είχες φανταστεί. Θα κλείσω με ένα λατινικό ρητό: "κυριαρχεί όποιος κυριαρχεί τον εαυτό του".
Γιατί στην τελική όλα ξεκινάνε από τον εαυτό μας και εξελίσσονται σύμφωνα με τις δυνατότητες του. Οπότε ξεκάθαρα, τα πάντα εξαρτώνται από εμάς! ;)

Movie Scenes

People can't live like they are on movie scenes
They put themselves as if they were actors
An they memorize the words.
Even if they are too common and simple
Scenes of " this is it!"
Scenes full of "bang! bang!"
Scenes like "I won!"
Scenes most of "this is how I am"
Scenes pleanty of "I love you"
Scenes of " Why is it allways this way?"

Well I prefer to memorize the "What took you so long?" part.

Where did the Bang go...?

Στην αρχαιότητα ύστερα από μια υπερβολική σιγή ακολουθούσε ένα μεγάλο γεγονός, ένας πόλεμος, ένας καταστροφικός σεισμός κτλ. Έτσι κάθε φορά μετά από αυτήν την εκνευριστική ησυχία έρχεται το μεγάλο ΒΑΜ. Ήρθε όμως; Είμαστε καταλλήλως προετοιμασμένοι; Προφανώς! Αφού τόσο καιρό αυτό δεν είναι που περιμένουμε; ΟΚ αυτή τη φορά είμαστε προετοιμασμένοι και φωνάζουμε τόσο δυνατά το ΝΑΙΙΙΙΙ που η φωνή κάνει τον γύρο του κόσμου και ξαναγυρνά πίσω μας χωρίς να χαθεί ούτε ένα ντεσιμπέλ. Εκεί όμως που είμαστε full εξοπλισμένοι, το ΒΑΜ δεν μας κάνει τη χάρη και λέει να χτυπήσει αργότερα! Δεν είναι σίγουρο λέει... Χμ... Τώρα τι θα παιχτεί εδώ; Μήπως πρέπει να πάρουμε το ρίσκο και να το προκαλέσουμε μόνοι μας; Αλλά αφού δεν είναι σίγουρο αυτό είμαστε τουλάχιστον εμείς σίγουροι; Να το προκαλέσουμε και να ευχηθούμε για θετικά αποτελέσματα; Και αν δεν είναι; Όταν κάτι το θες πολύ σε πιάνει η δειλία και φοβάσαι, το κάνεις πιο δύσκολο, ενώ αν το θες λίγο και ξέρεις ότι είναι και εύκολο δεν διστάζεις, δεν σε νοιάζει. Η προσπάθεια λένε μετράει αλλά μετά αν με καταπιεί η γη; Μάλλον το Μεγάλο ΒΑΜ έσκασε στο κεφάλι μου, το θέμα είναι να το προωθήσω όλο αυτό; Love Spreads λένε οι Stone Roses και Spread your Love (Like A Fever) λένε και οι B.R.M.C... ντάξει δεν φτάσαμε ακόμα και στο σημείο του έρωτα [ούτε κόβω και φλέβα] αλλά δόση υπερβολής ποτέ δεν έβλαψε κανέναν! :p Υπομονή δεν διαθέτω για κανένα λόγο! Νο! Νο! Μπορεί και όλο αυτό το ΒΑΜ να μην έχει αντίκρυσμα και όλα αυτά να τα σκέφτομαι άδικα αλλά δεν βαριέσαι; Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία θα είναι. Τέλος πάντων αν ο Μεγάλος από πάνω ή Μοίρα ή δεν ξέρω και εγώ ποιός άλλος σκοπεύει να μου κάνει τη χάρη και να να ενεργοποιήσει αυτό το ΒΑΜ κάποτε,ας μου το βγάλει από το κεφάλι προσωρινά ή να το θέσει σε λανθάνουσα κατάσταση. Γιατί είναι Full η μνήμη και ο επεξεργαστής δεν δουλεύει όπως θα έπρεπε! Ευχαριστώ!

Μεγάλες Στιγμές In Progress......

Εκατοντάδες πράγματα και καταστάσεις, είτε σημαντικές είτε ασήμαντες, είτε σε σχέση με μας είτε σε σχέση με άλλους, μπορούν να καταφέρουν να μας ρίξουν κάθε φορά ψυχολογικά είτε να ανεβάσουν πανύψηλα τον δείκτη του εκνευρισμού μας. Και; Κερδίζουμε κάτι από όλο αυτό; Φυσικά, το χάσιμο του χρόνου μας. και αυτό τώρα ονομάζεται κέρδος; Δεν θα το έλεγα... Η λέξη αποτυχία ταιριάζει καλύτερα. Και αυτό συμβαίνει γιατί καταφέρνουμε να ανοίξουμε την πόρτα σε όλα αυτά τα συναισθήματα. ΟΚ καμιά φορά θέλουμε να βρεθούμε σε τέτοιες καταστάσεις αλλά δεν είμαστε και ψυχοπαθείς, ούτε παίζουμε με τα ξυραφάκια [όχι ότι δεν μας πέρασε από το μυαλό έστω για πλάκα :p ]. Θα μου πείτε σχεδόν όλος ο κόσμος παίρνει μουρλόχαπα αλλά αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πάρουμε και εμείς; Σίγουρα θα έχουμε κάποιες μέρες τι μαύρες μας.. . Ε ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ;! Κατέβηκα Αθήνα τώρα τις γιορτές, δεν κανόνισα να πάω πουθενά [αν και δεν θα με χάλαγε ] αφού ουσιαστικά διακοπές κάνω όλο το χρόνο ως φοιτήτρια, δεν έχω ανάγκες από διακοπές και παρατήρησα ότι πέρασα απίστευτα αν και δεν έκανα κάτι διαφορετικό. Απλά ήμουν κοντά με τα αγαπημένα μου πρόσωπα και ζούσα την κάθε στιγμή [όταν δεν έλιωνα στο πισί] Δέχτηκα κ άλλη δόση αγάπης και τρέλας όπως και δεν δίστασα να ανταποδώσω. Βγήκα και έσπειρα τον πανικό. Δεν το λέω από άποψη ψωνισμού, απλά έτσι ακριβώς ένιωσα και όταν θυμάμαι εκείνες τις στιγμές ακριβώς το ίδιο θα πώ. Σκέτη Αλητεία. Δεν βγήκα για να το παίξω ψαγμένη και μέσα σε όλα για να πω ότι πήγα σε εκείνο το μαγαζί και στο άλλο αλλά βγήκα, μέθυσα [όπως και συνεχίζω ακάθεκτη], χόρεψα μέχρι να μην αντέχω άλλο [και από αντοχές άλλο τίποτα η δικιά σου], αισθάνθηκα μαζί με τους φίλους μου κάτι σαν τους Θεούς του Ολύμπου [από την άποψη ότι απολαμβάναμε και το παραμικρό, το ασήμαντο], όσο αρκετοί έπιναν το ποτάκι τους και είχαν φάτσα τύπου"wow ήρθαμε στο opening του Τάδε, είμαστε και πολύ γαμάτοι[έλα να βρούμε κάνα γκoμενάκι, σίγουρα θα έχει εδώ]". Έγινα ρεζίλι κάποιες φορές αλλά πραγματικά δεν μου καίγεται καραφάκι γιατί και αυτό είναι μέρος του εαυτού μου. Και αυτό θα το χαρακτήριζα όντως ως κάτι πραγματικά γαμάτο. Σίγουρα αρκετές φορές θα τύχει με κάποιους [ ακόμα και φίλους μας] να μην εκπέμπουμε στο ίδιο μήκος κύματος και να παρεξηγηθούμε αλλά όποιοι είμαστε όντως φίλοι θα είμαστε και ανοιχτόμυαλοι και δεν θα μιλάμε απλά για να το παίξουμε δάσκαλοι. Οι Φίλοι είναι για να σου συμπαραστέκονται και για να είστε συνένοχοι σε κάθε τρέλα που δίδεται [διάθεση χρειάζεται μόνο] είναι κάτι παραπάνω από μια παρέα που απλά βγαίνεις έξω για να πεις ότι βγήκες. Γιατί ακόμα και στο παγκάκι με τον πασατέμπο το ίδιο καλά θα περάσεις. Όλο το ζήτημα στηρίζεται στο πολύ απλό : στο να καταφέρεις να το συνειδητοποιήσεις και να το πιστέψεις!

Επέστρεψα χθες Θεσσαλονίκη ξημερώματα και παρόλο που ήμουν κουρασμένη με τη Φίλη μου βγήκαμε και πάλι έγινε Πανικός. Το νιώσαμε και το πιστέψαμε! Και πλέον όσο θα είμαστε εδώ θα κάνουμε αυτό που ξέρουμε να κάνουμε καλύτερα πλέον: να απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή!

Αφιερωμένο στον Συνένοχο κύριο Sarper που κατάφερε χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια να με μεταπείσει για το πως αντιμετωπίζεται αυτό που ονομάζεται Ζωή. Τόσο μικρή και απλή λέξη αλλά με τόση απέραντη Σημασία! :D