Ασυναρτησίες...

Είναι μερικές φορές τόσο έντονη η επιθυμία σου να γράψεις αλλά κάποιες φορές δεν έχεις αυτή την πολυτέλεια. Είμαι στο τρένο προς Θεσσαλονίκη,δεν έχω χαρτί μαζί μου και γράφω πάνω σε κάτι διαφημιστικά φυλλάδια, όπου έχει κενό τέλος πάντων! Τέρμα το διάλειμμα. Ντάξει μην δραματοποιώ την κατάσταση. Πάλι θα τα ξύσω αλλά τουλάχιστον κάποιες μέρες της εβδομάδας δεν θα ευχαριστιέμαι τον ύπνο τόσο πολύ ή μάλλον καλύτερα θα είμαι άυπνη.

Φοβόμουν προκαταβολικά, μέρες πριν... μην τυχόν και μου περάσει από μυαλό αυτό το συναίσθημα , το ότι έφυγα και δεν έγινε το δικό μου. Εντάξει θα παραδεχτώ ότι είμαι πλεονέκτρα αλλά όταν δεν γίνεται το δικό μου δεν πεθαίνω κιόλας. Μπορώ να αντιμετωπίσω την ήττα μου. Τώρα φοβάμαι γιατί δεν μπορώ να αντιμετωπίσω τους δαίμονες μου. Φέρομαι τόσο χαζά και επιπόλαια, σαν να μην είμαι εγώ, σαν να θέλω να οδηγηθώ μόνη μου στην πτώση. Κάποιοι λένε ότι οι δαίμονες αποτελούν μερίδια του εαυτού μας και αν τους αρνηθούμε θα είναι σαν να αρνούμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό. Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει αυτό. Δεν το έχω σκεφτεί, δεν με αφορά, απλώς μου πέρασε από το μυαλό, το οποίο μάλλον διασκεδάζω να το προβληματίζω

Δεν ξέρω αν πρέπει να αντιμετωπίζονται οι δαίμονες. Το μόνο που ξέρω και ισχύει σε κάθε περίπτωση είναι ότι για να αντιμετωπίσεις κάτι και να το αφανίσεις θα πρέπει πρώτα να έρθεις σε επαφή μαζί του. Αρχικά το κοιτάζεις από μακριά , στη συνέχεια μετά από κοντά κ στο τέλος αν τα καταφέρεις το αγγίζεις και αν είσαι αρκετά έτοιμος και θαρραλέος το καταστρέφεις το ερώτημα είναι..: Θέλω να τους καταστρέψω; Γιατί υπάρχει πιθανότητα να τους έχω ερωτευτεί. Φοβάμαι. Γι αυτό αυτό προς το παρόν θα τους αφήσω πίσω μου (ελπίζω να με αφήσουν και αυτοί) και στην επόμενη συνάντηση μας , πράττω αναλόγως. Που ξέρετε ίσως μέχρι τότε να αποτελώ η ίδια τον δαίμονα για τους δαίμονες μου.

Δεν ξέρω αν βγάλατε κάποια άκρη... αν όχι, μη με παρεξηγείτε!

Προκατάληψη;;;;;

O άνθρωπος είναι συνηθισμένος να συγκρίνει είτε άλλους ανθρώπους, είτε καταστάσεις. Για παράδειγμα έχω ένα φωτιστικό γραφείου από ΙΚΕΑ και η λάμπα του ήταν από εκεί επίσης. Κάηκε όμως και αναγκάστηκα να πάω στο super market για να την αντικαταστήσω Οταν έβαλα την καινούρια λάμπα αναρωτιόμουν πώς μπορούσα να και διάβαζα με την παλιά. Τέτοιου είδους συγκρίσεις κάνουμε και με τους γύρω μας. Πόσες φορές αναρωτηθήκαμε : "μα πώς γίνεται αυτός να ήταν φίλος μου;" αφού είναι κουτσομπόλης, νάρκισσος, ανασφαλής, διπρόσωπος, μου έφαγε την γκόμενα κλπ. Ενα σωρό ελαττώματα που μπορούν να αποβούν μοιραία για τα θεμέλια μιας φιλίας. Ολοι έχουν ελαττώματα και οι φιλίες ίσως να χτίζονται στο γεγονός ότι οι τα συγκεκριμένα ελαττώματα δεν είναι σε τόσο ενοχλητικά ώστε να εμποδίζουν μια φιλία ή μια σχέση, σταθερή ή όχι. Αυτό θα το δείξει ο χρόνος.
Το κακό είναι ότι όσο απογοητεύομαι όλο,αρχίζω να πιστεύω όλο και πιο πολύ ότι όσα λιγότερα πράγματα γνωρίζω για τους γύρω μου τόσο περισσότερο τους συμπαθώ. Δεν πιστεύω ότι αποτελεί υπόλειμμα πικρίας. Ισως να είναι μια προκατάληψη που με αφήνει να πέσω στα μαλακά και να σηκωθώ αμέσως, χωρίς δυσκολία.

Schizo

Everything tends to improve my happiness
And I keep counting...

For an instance
I reconsider it
And I feel true happiness blowing my mind

But...

Instead of capturing that feeling
And never let it go

I collapse through the music
Where I can find you and me in every part.