Mr. Chronos

Προσπαθώ να πείσω τους φίλους μου το κλασικό : ότι ΟΛΑ είναι θέμα ΧΡΟΝΟΥ. 'Oμως δεν με λαμβάνουν και προτιμούν να είναι ξεροκέφαλοι... να παιδεύονται, να κλαίγονται, να κόβουν τις φλέβες τους (που λέει ο λόγος)... Δεν με πειράζει, δεν έχω πρόβλημα να τους σταθώ σε οτιδήποτε περνούν και να μαλλιάζει η γλώσσα μου κάθε φορά. Ντάξει όλοι τα περνάμε αυτά.. και αναρωτιόμαστε εκλειπαρώντας από κάποια ανώτερη δύναμη (αφού δεν μπορούμε να πιστέψουμε στον εαυτό μας)να δείξει έλεος και να μας απαλλάξει από το τάδε μαρτύριο. Εκλειπαρούμε αυτό το πολυπόθητο "πότε" να μας χτυπήσει την πόρτα και να δώσει ένα ή μάλλον καλύτερα, ΤΟ τέλος. Οπότε καλύτερο θα ταν να μην χάνουμε τον χρόνο μας σε καταστάσεις κοψοφλεβιάς συγχύζοντας το μυαλό μας με αυτό το "πότε", αντίθετα να το βάλουμε στην διαδικασία DELETE. Όχι SHIFT + DELETE... γιατί όπως και να χει δεν είναι τόσο απλό. Σίγουρα θα το αναζητήσουμε, αλλά ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΑ να το βγάλουμε από τον κάδο ανακύκλωσης. Γιατί όλο αυτό μετα θα είναι δώρον άδωρον. Ας το αφήσουμε εκεί μέσα μέχρι να είμαστε έτοιμοι να αδειάσουμε τον κάδο τελικά. Εν συντομία να το απαρνηθούμε όσο είναι δυνατόν, να το θάψουμε κάπου και ο κύριος Χρόνος θα κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί. Γιατί άνθρωποι είμαστε στην τελική και όχι κομπιούτερς. Τα πράγματα είναι απλά. το Θέμα είναι να το συνειδητοποιήσουμε σχετικά νωρίς και να μην αναλωνόμαστε στο να σκεφτόμαστε τα μαρτυρία μας, να μην το επιτρέψουμε αυτό στον εαυτό μας, ώστε ο Χρόνος με τη σειρά του να αναλώσει το εκάστοτε μαρτύριο. Θα κλείσω με το επίσης κλασικό: η ζωή είναι μικρή για να την αναλώνουμε, για αυτό ας την αρπάξουμε από τα μαλλιά και να μην λέμε όχι σε οποιαδήποτε ευκαιρία! ;)